Özlüyorum Kendimizi

Zaman küfür ediyor
Kahir edilen ömürlere
Bozuk para gibi harcaniyor
Kimin,neyin hikmetiyse

Tuturmusuz bir yol gidiyoruz
Kimimiz Anyaya kimimiz Konyaya
Bilmiyoruz,bilemiyoruz
Tosliyacagiz eninde sonunda

Belki bir duvara belki bir bosluga
Sonsuzlugu kucaklar iken
Öyle emin olma sandiklarindan
Kim gelmis,gelebilmis ki oralardan

Ama yine zavalliyim umutlarinda
Onlarca acinacak bir halim var
Kendilerini unutmuslar bakmazlarken aynalara
Ama nereye kadar?

Özlüyorum kendimizi
Biz bizden degilmisiz
Acab o zaman bu ne,neyin nesi?
Yasam,hayat dedigimiz

(Berlin,12.04.2012)