Öznesi Uzakçıl Çocuk

Beni her sabah
Bilmediğim bir şehrin teras katından
Akşam güneşini anlamaya zorlayan ne...

Öznesi uzakçıl çocuk
Sen dalarken gündüz vakti
Gece diye uykuya
İpek tozları dağılır
Muhannet kanatların.

Daha kovulmadım cennetten
Henüz incir yaprağı düşmedi
Tohum diye toprağa...

Gülüyorum...
Aynı dili konuşup
Pis yedili oynayacaktık kağıtla
Balıkları kuluçkaya yatıracaktık
Havyar diye...
Yanında kıpkızıl gün batımı
Yeni açtım
Yıllanmış
Milattan kalma...

Bir de kedi
Kalemkeşler severlermiş
Okumuştum bir yerde
Avunması ne güzel insanın
Kendi küçük şairliğiyle...

Güneşi uzakçıl çocuk
İlk görmüş gibi bakıyorum şimdi
Rasathane sırtlarından
Karadenize...
Bayat ekmek gibi önüme geliyor
Her gün
Ağ atanlar
Tutanlar
Tutulanlar
Satanlar
Satılanlar...
Koymuyorum kendimi
Hiçbir kefeye...

Ah more
Yandan çarklı bir dem sefası bu
Diş dişe vururken akşamlar...

Kırkı geçince
Kırkıda çıkıyor sözlerin
Ekledikçe kibrit çöplerini uç uca
Yeni masallar yakıyorum
Avuçlarımda kına izi...

Parmaklarımın ucunda
Yumuk gözlü bir kedi

Uyusun da büyüsün ninni...
Uyusun da büyüsün ninni...