Özün S/özüne Yetişmezsin

hey
uçari taklit kuşları
yoklar ülkesinin perileri
görünmezin can boğaz eden neferleri

beni kendine tuttuysan
biraz insaf et
görüleni havasına cıvasına
havada kuş sesleri
kuşlarda uçtular

ne desem olmadı
sözün özünü bilsene kalmıyor
duyulmuyor feryadın sesi
bu keşmekeş hanelere
kanatlarına tutunurlar

marifet
zevki sefa kırgınlığın
sayfasına yok oluşun buydu
insani görünür soyu zindani
neresi mentalite sevgi yoksulu
hani iyilik melekleri

insani peri melekleri
hep şeytani özün sözü yabani
nerdesin
bu kaçıncı soru
değilsen

o çocuğun gunahlarını
hep toplama göklere
yere düşerse
sonra
sen ağlama emi..

eğer g/özlüğünü silmezsen
hep kirli görünür önün cemali
esen yellerle esme
uçuyorsun
geldiğin bahar yelleri

yüreğime saldığın gülleri
sardığın gizi yaramı azdırıken
sırına kidem as
yüreğime dayanacak hal bırakmazken
en güzel sözün bittiği an..

eğer
görünen şeytanı k/özden b/akarsan
görünmezlerden daha nefret d/uyar
aşarım yollarına

15 Ağustos 11

*şimdi ne demeli zamana kirlenen ruhlara/ kader kiymet bilen dostlara*anlamıyorsa seni kuşun kanadından eser mi sandın / gel gönül dosta gönül koşar mı bildin*