Özür Dilerim

Uzun zaman olmuştu kalbim sızlamayalı.
Sürekli gülerdim,
Pervasızca...
Ve bir gün aniden bulutlandı kalbim...
Öyle dayanılmaz bir sancı ki,
Ölümü ister oldum.
Ve bir o kadar yırtıcıydı kalbimin derinlerinden kopup gelen çığlıklarım...

Nedensizdi benim yaşamım.
Hayatıma senin girdiğin an,
Her lafımın başında
'' neden '' diye sormaya başladım.

Neden geldin?
Daha önce gözlerimiz buluşmamış mıydı sanki?
Ama o kadar öylesineydi ki...
Şimdi niye anlamlı oldun?
Aklımın ucundan geçmezdi ki
Kalbime kor gibi düşeceğin...

Neden güldün?
Âşık olur muydum yine sana?
Bağlanır mıydım, söyle,
Yine körü körüne?
Ahh! O gülüşün...
Yangınımın en büyük alevi,
cayır cayır yakan...

Neden söndün?
Düşünmüştüm ki başladığı gibi devam ederi hikâyemiz...
Bu kadar ıssız bitmemeliydi.
O kadar küskün kaldım ki...

Neden başkası?
Fazla mı gelmiştim yüreğine?
Bu kadar sevmemeli miydim?
Sahi, sen alışık değildin bu kadar sevgiye.
Özür dilerim, korkuttum kalbini...