Özür Mektubu
Hatalıydım
Özür dilemek erdemine uzaktım o anlar
Senin kaybının korkusu düşmemişti henüz yüreğime
Masallar gibiydi herşey
Hep mutlu sonlarda düşlüyordum bizi
Şimdi
Hatalıyım
Bilmek ne kelime
Her zerremde hissediyorum
Usulca kayarken avuçlarımdan
Nasıl da sıkmamışım avcumu
Yanıyorum da en çok ona yanıyorum
Seni yüreğimden verirken
Nasıl da görmemişim
Sevgi dolu yüreğini
Sen bana veda mektubunu yazarken
Ben sana af kelimeleri karalıyorum
Beğenmiyor çöpe atıyorum
Seni nasıl yitirdim
Yanıyorum da en çok ona yanıyorum
İçimde soğuk rüzgarlar esiyor
Boşluğunda bedenim
Nasıl da hissetmemişim
Yapma bize kıyma diyen bakışlarını
Ağlama sen
Bir damla yaş akmasın gözlerinden
Sen en sevdiğim
Kıymetini bilemediğim
Sen üzülme bile diyemiyorum
Seni bu kadar kırmışken
Yanıyorum da en çok ona yanıyorum
Sen mert adam
Mutluluk gelsin bulsun seni
Sen hiç ağlama yaş akmasın gözlerinden
Değerini bilemediğim
Sen layıksın aşkların en güzeline
Dileğim
Huzurlu ol ömrünce
Yaş akmasın o gözbebeğinden
Gözbebeğimdin benim
Gittin kör kaldım
Yandım da en çok buna yandım
Teşekkürler Sermin Hanım. İnsan pişmanlığından affetmiyor kendini en çok da, zaten en ağır hükümleri kendimize vermez miyiz bu hayatta. Ne diyelim içimizle barışık olmak ümidiyle...
İnsan önce kendini affetmeli ki sevdada diğer tarafta kabullensin affetmeyi
güzeldi şair
tebriklerimleud83eudd20