Palyaço...

// Mutluluğundan kovulan palyaçoyum //


Dünya renkleri dolaşırken suratım da
Paslı kirpiklerimin gardiyanlık yaptığı
Okyanusun yüzüne vuran
Yakamozların ışıkları sönük


Kızıl güneşin yarıklar açtığı dudağımın kenarında
Közlenmiş yaralar
Parmaklarımla uzanıp çaresizliğin bilediği tırnaklarımla
Sökmek istedikçe
Kanserli nehir gibi coşkuyla akıyorlar iliğime


Ruhumun kıvranışları çocukluğuma azap
Yırtık ceplerinde düşlerini kaybeden köylü gibi
Açım?
Ölüme açım
Y a l v a r ı r ı m doyurun beni!



(Ve bakın)

Mimiklerimde hüzünlerimin yarattığı koskoca coğrafya
Sancılarımdan doğan sularla boğmak istedikçe
Her yeni günde omuzlarıma ağrıtan bir ülke kuruluyor
Arsız hayat içime tohumlarını ektikçe
Öfkemle kürtaj edemiyorum geleceği
İnatla duvarlarımı yıkılıp
Düşman olduğum nefesi salıyor ciğerime


-Of Tanrım-
Boğun ağzımda yeşeren küfürleri
Kopartın dua bilmez dilimi
Görmüyor musunuz?
Akbabalar deşiyor konuştukça yüreğimi
Y a l v a r ı r ı m susturun beni!




(Bilmezsiniz)


Ne zaman günahlarımı etimden çıkartıp
Geceye soyunmak istesem
Kimsesiz çocuktur ay titrer yatağımda
Taş yastıklara başım çarptıkça
Kulağımı tırmalar yalnızlığın cılız sesi
Ah! Karanlık duvağını çıkartıp gerdek sevdasıyla
Gövdemin üzerine uzanıp ırzıma geçerken
Hayata kısır bakan gözlerim
Hangi yıldızın eteğine sarılıp yardım dilense
Yağmur olup dökülür çarşaflardan yere


Kapatın göz perdelerimi
Uyutun ızdıraplarda ağlattığım saatleri
Ya da?
Ya da en iyisi keskin bir şiirin imgesine
Gömün hayallerimi




(Ayıplamayın)

Hangi aşka koşmak istese kalbim
Rüzgâr dizlerime sarılıp
Umutlarıma çelmesini takıyor
Daha yetişemeden
Daha bir kez meyvesine dokunamadan ?kutsal bildiğim aşkın-
Dul kalıyorum yabancı yollarda
Göğsünden sevgi emip teninde büyüdüğüm ?yaşam-
Şimdi piçliği ayağıma pranga yapıp
Diken ekili topraklarında süründürüyor gençliğimi




(Anlayın)

Artık yorgunum
Artık besmele çekip bir güne adım atamayacak kadar

Dinlere uzağım

Ve?
Bir kadının uğrunda ölebilecek kadarda yaşlıyım
Y a l v a r ı r ı m vurun beni!