Palyaço Türküsü

kelebek
bulutun peşine düştü
ağlamaklı bir yelkovandır şimdi
kozasını ören tüm ıslak palyaçolar







parke taşlarıyla öpüştüm
lizbon’da bir sokakta
çıngıraklı bir kukuleta giymiştim
burnumda kendini inkar eden
turuncu bir ponpon
dört saat ağladım kaldırımda
sonrasında biraz somon
biraz şarap
gün bitmişti çok şükür
ama türkçe değil
portekizce
istanbul’u özledim





öleceksem
beyoğlu’nun kaldırımlarında
ölmeliyim
bir tek çocuklar inanmalı
bir palyaçonun yorgun kalbine