Pamuk İpliğine Bağlıymış Meğer

Kendimi hapsettiğim kozanın içinde,
yarım kalmış umutlarımı,
besliyorum hasretinle.
can çekişen bu aşkın, ilacını arıyorum,
lokman hekim kitabelerin de.
suyun kaldırma kuvvetiyle,
yerçekiminin çapraz sorgusundayım...

ben sevgimi almışım yanıma,
bir kaplumbağa sırtında,
yarışıyorum,
aşk kılığına girmiş tavşanla...

yağmur sularında yüzdürdüğümüz,
kibrit çöpü gibi kaldım,
ince ve ıslak.
takıldım tüm engellere,
öylesine ilerliyorum,
yorgun ve aksak...

bizden önce kaç leylek,
kaç göçebe kuş yuva yaptı,
ağaç dallarına,
aşiyan tepelerine.
kaç kişi halay çekti düğünlerde,
kulak delen zılgıt sesleriyle.
kaç kınalı el sardı sevdiğini,

demek ki,
mutluluk iksiri çok gizemli,
ücra yerlerde saklıymış.
aşkımız da yaşadığımız köhne hayat gibi,
meğerse pamuk ipliğine bağlıymış...