Pamuklu Ayrılık

Dökülüyoruz yapraklar gibi 

Bahar kimin umrunda, 

Burnu Çengelli 

Ayılardan farksız bir şekilde 

Bir tek zilimiz eksik, 

Güçlüydük güya 

Dualar vardı avuçlarımızda 

Hepsi sineye çekilmişler 

Yine de Acizliğe toz kondurmazlar, 

Kedi misali 

Hep dört ayak üzerine düşerler 

Nasıl olsa her türlü kıvırmaya geliyorlar 

Uyduruk zamanlarda 

Uydurulmuşluk ibabı, 

Neylersin 

Her şey tersinden okununca 

Zaten ne tersi belli 

Nede yüzü 

Şu yüzsüzlük 

İki yüzlülük yüzyılında, 

Aptalız desem 

Kabul görmez 

Sivrilik her yerimize batsa da 

Yine rahatsız olmayız 

Tutturmuşuz bir yol 

Gidiyoruz 

Kimi anyaya kimi konyaya 

Adres hep aynı 

Çukurun şekli de 

Nereden gelmiş isek 

Oraya varıyoruz tekrar, 

Tek farkımız 

Daha 

Çok 

Önceden 

Başlamış pamuklu ayrılığımız... 

* Berlin, 24.04.2020 *