Panzehir

Yapayalnız olduğunu gömüldüğünde değil,
sevildiğini sandığı zamanlarda anlayan,
Kırkı çıkmamış bir ölü hüznünün,
korsan omuzlardaki tabutunu
dualarla kanatıp, umutlarını kemiren bir böcek açlığında
Hiçbir yakarışın işe yaramadığı bir korkuda
Ve bir sela sesinde merhametlerine inandığın merhametsizlerin,
işlediğin günahlarda bile kendilerine sevap aradıkları halde
Yine de onlar benim dostum diyen o aptal yüreğin,
Kimbilir daha kaç acıyı tatmaya gebe...

belki bir bakarsın
Toprağa kavuşmanın heyecanıyla,
bulutların arasından doğan bir yağmur damlası
Gözyaşlarınla yarışır.

Ama sende bu aşk
sende bu sevgi
sende bu gözlerinin içindeki okyanuslarda dans eden
aşk yunusları olduktan sonra,
Değil gözlerinle, yüreğinle ağlasan da
Merhametinin çaresizliği hep topraklara karışır.

Yolu hasretle kesilmiş sevdalar
Başka feryatların sızısıyla incecik bir rüzgar olup
Fırtınaya bilense de yeniden
Bilirim, üşütmez seni o cesaretin

Zaten sen mantığına meydan okuduğundan beri,
Şeytan pazarında sattılar yüreklerini.
Şimdi dostlarının panzehiri yüreğinle
gölgesine yaslanacağın bir ağaç bul
Ve hep düşlediğin o yeşil dünyanın hayalini kur..