Papatyalar
Kendime ait olduğum kadar mutlu
Kendimle baş başa kaldığım kadar
Mutsuzdum
Sek tadardım yaslarımı
Bir panzehircesine
Döndürür dururdum ağzımda
Ekşili tatlılı şeker misali
Geçmişimi
Ve geçememişlerimi
Susardım ben
Şiirlerim konuşurdu
Çoğu zaman
Bir hücrede kocamış
Yarı gönüllü mahkum misali
Kol kola geçiremezdim kelimeleri
Biri bitmeden ötekisi başlardı
İçimdeki sinema seanslarının
Galaların.
Başrol hep aynı,
Değişse de figuranlar
Tema hep aynı.
Aidiyetsizliğin istasyonsuz trenlerinde
O vagondan bu vagona koşar dururdum
Ebedi kılabilmek için
Ölü bir güvercini
Ezilmiş tüm papatyaların üstünde
Onların ayak izleri.
Hata benimdi;
Papatyaları sevdiğimi
Asla söylememeliydim
...
25.10. 2010 , 04:51:57
Bir kır öyküsüdür papatyalar, avuçlarımızdaki o sevi polenlerine iki yanıt yükleyen. Seviyor, sevmiyor, geliyor, gelmiyor. O hercai bekleyişlerin ve yüreğe soruşların anlam renkleridir ve çığlıklarla yüreğimizdeki unutulmazlıklarda gizlenir, her bahar aşkı karşılamak için... Tebrikler.
Aidiyetsizliğin istasyonsuz trenlerinde O vagondan bu vagona koşar dururdum Ebedi kılabilmek için Ölü bir güvercini
Ezilmiş tüm papatyaların üstünde Onların ayak izleri.
Hata benimdi;
Papatyaları sevdiğimi Asla söylememeliydim
Duru bir anlatımının sıcak samimi bir ürünü olmuş.Ruhu olan şiirleri seviyorum.Kaleminize yüreğinize sağlık.