Papatyalar Evet Diyecekti

avuçlarımda koca bir yangın
yanaklarımda yaşlar
saçlarımı savuran deli rüzgar
heybetin eritti asfaltları
bastığın her adımla
papatyaları biriktirmişti oysa avuçlarıma
taç yapacaktım saçlarıma
zarafetle yürüyecektim
ezdiğin yolda
eteklerim uçuşacaktı sevinçten
saçlarımı tarumar eden rüzgar dinecekti
seviyor sevmiyor oyununda
papatyalar evet diyecekti
inadına küstüler birer birer
indiler tepelerden düzlüklere
orada da açmayı beceremediler
tam açacakken
üzerinden yol geçirdiler
gelen ezdi,geçen ezdi
ne yapayım kader utansın
benim içimdeki umutlarım gibi
hiç evet diyemeden, öldürdüler...