Papatyalar Şahitti

Son defa baktı avuçlarına
Yaşam çizgisi boyunca , uzayıp gidiyordu kader
Bu mutluluk çizgisi ... bu aşk diyarı
Derken buruldu iç sesleri ansızın
Mutluluk yolu .... avucunda
Kayboluveriyordu , tam da ortalarda

Ürperdi teninin her satırı
Hani geçen sonbahardı daha ...
Delirmişti de kanı , en dik yokuşlarında
Ve , kavurucu bir aşk başlamıştı
Tütsülü yalvarmalarında
Sisler ve dumanlar arasında

Günbitimleri ve Papatyalar şahitti
Sonra Kasımpatı'lar da katılmıştı bu oyuna
Petunyalar kıskanıp küsmüş , çekip gitmişlerdi hani

Martılar bir el falı bakmış ve ...
Bu son şansın demişlerdi de ...
Hani inanmamıştı ya ...

Ürperdi yeniden , bir daha baktı avucuna
Umutsuzca ...
Sonra ... usulca geçip oturdu ...
Alev yangılı ... ağıtlarla salınan
Sanık koltuğuna ...

Yargılanmalıydı ...
Bir ömre yetecek aşkını ...
Bir mevsimde yaka yaka harcamıştı
Hoyratça ...

''Karar'' dedi ...
Boğuk sesi ıssızların içinden
ve sonra , müebbet mutsuzluğunu alıp avucuna
Son bir kez daha baktı ...
Son bir kez daha ...