Papirüs Kağıdında Heceler

Daha fazla şiir yazasım var.
Duygularım aksın papirüs kağıdındaki hecelere
İçki kokan nefesimle üfleyim ruhumu dizelere

Hissettiklerim bir ukte gibi kaldı boğazımda
Yutkunamıyorum. Tüküremiyorum.
Acısını azaltamıyorum. Azaltmıyorlar.
Yardım etmiyorlar, tükürüyorlar.
Daha fazla hissediyorum.
Aslında hislerim köreliyor.
Hislerim mum gibi, sıcacık, daha da sıcak oluyor, yanıyor
Ama eriyor, bitmek üzere gibi.

Tutuşuyor hislerim, ruhum.
Korkuyorum.
Yeterince soyut ifade edememekten kendimi

O kadar uzağım ki somutluktan,
Soyutluk okyanusunun ortasındayım.
Hiçbir somut karası görünmüyor.

ve bir kadeh daha..
belki benzin misali ruh ateşime
belki su misali
acıdan zevk misali benimki belki
belki tutuşma azlığının verdiği hoşnutluk

müphem bir durumdayım
soyut bir durumda
o kadar soyutlaştım ki
görünmüyorum.
görmüyorlar.
dinlemiyorlar. umursamıyorlar
Hayalet varmış. Evet hayaletler varmış, diyorum.
Onlardan biri de benim.
Baksanıza, kimse görmüyor beni.
Hayaletim.
Sadece hayaletler olabilir hayatımda
Hayatımda kimse yok
Saçlarım var belki
O da kıvırcık diye.
Düz olsaydı o da olmazdı.
Yani yine yalnızım

Daha fazla şiir yazasım var.
Yalnızlığımı üfleyip, papirüs kokusunu içime çekmek için
Duygularım diyemiyorum, artık tamamıyla 'ben' olmuş bir kavram için

heceler... bu heceler..
papirüs kağıdında heceler..