Para

Onbeş yaşında çıktım gurbet senin yoluna
Çocuk yaşımda baktım soğan ekmeğin tadına
Yıllarım geçti ne oldu sanki para senin yoluna
Anama babama hasret kaldım para senin uğruna

Yaşım yirmi beş evledim yine aynı dertsin para
Gece gündüz çalışsamda kalmaz elimde kuruş para
Olan yeri sen iyi bilirsin çeker gidersin ora lanet para
Ölene dek tek düşmanım sensin benim kara para

Para bütün çektimlerin hep senin elinden
Kınalı kuzmu evlat verdim senin yüzünden
İki yerde çalışdıhta gelemedik senin haddinden
Seni yenmek için başka bişey gelmiyor elimizden

Kızım şimdiden unuttu anasını babasını
Sana soracağım birgün bunun acısını
Deste deste edipde seyredeceğim yanışını
Külünü göğe savurup kıracağım acısını

Ben hiç değer vermemiştim para sana
Varsa cebimde birkaç deste
Eşinde var dostunda hepsi çevremde
Yoksan bende olurum hemen divane

Ana baba kardeş dediğin boşmuş meğer
Para sanaymış verilen bütün değer
Varsa elinde nakit olursun sen biricik ve tek
Yoksa olursun sende damda bir inek