Paramparça Olmuş Kalbimin Mümkün Değil Tamiri

Her gece aynı vakitte
Ayrılık kapımda
Ölüm penceremde
İstediklerini almadıkça
Şu çaresiz kalbimi yakmadıkça
Hiç gitmezlerdi saatlerce...

Ben her ne kadar dirensemde
canımı yakmalarına izin vermesemde
Aldılar istediklerini her seferinde...

Her gece aynı saatte öldüm ben
Karanlık güne yüzünü gösterdiğinde
Her yana zifiri karanlık çöktüğünde
Mahkum oluyordum bir sessizliğe
Yine kapımda ayrılık,penceremde ise ölüm...

Denizin ortasında küreklerini kaybetmiş bir sandal gibi
Savruluyordum acımasızca vuran her fırtınada
Fırtına sözlerin,acımasız olanda gözlerindi
Sözlerin ayrılığı anlatıyordu,gözlerin ise ölüme itiyordu...

Gidişin sessiz olsaydı da farkına varamasaydım
Dönüşün olmasaydı da ben hep karanlıklarda kalsaydım
Her an gözlerim sokağın sonunda seni bekleyeceğime
Her gece aynı saatte ölümü bekleseydim
Senden kalan ne varsa yapışsaydı yine boğazıma
Senin gibi yalanlarla dolu cümleler kuracağına
Acıda olsa gerçekleri fısıldasaydı kulağıma...

Ama artık dönüşü olmayan bir yola girdik
İçimdeki son günlerini yaşıyorsun
Artık penceredeki ölümü,kapıdaki ayrılığı değişmem sana
Sen şimdi geri dönmüş son bir şans istiyorsun

Ama artık bilmiyorsun ki
Paramparça olmuş kalbimin mümkün değil tamiri...