Paris'in Hatırına

Can' mısralar- son.

Demiş ya Veysel
" uzun , ince bir yoldayım.. "
tam ordayım.
Bıçağın en ters yüzünde yürüyorum
biraz kaysam sağa
kesilecek ayaklarım
incecik bir yol önümdeki
sonu nerde bilinmez.

Her durakta bir yolcu iner mutlaka ,
bir yolcu biner muamma ,
ben seni 34 numaralı durakta
hangi cadde olduğunu bilmediğim
bir
yerde
indirdim.

Farklı mahallelerin çocuklarıydık seninle
hep kavgalıdir aşağı ve yukarı mahalle
ve
- mutlaka -
aşağıdan bir genç
yukarıdaki bir kadına
aşık olur ,
masal başlar ,
masal kanlı biter ,
belki ;
bu yüzden bıraktım seni
34 numaralı durakta.

Ayrı insanlardık biz
baştan ayrı'ydık yani
bak'ma sen biz dediğime
hiç benimsemedik o kıyafeti üzerimize
sen daha bir marka istedin
" siz "
benimki fakir işiydi hep
" sen "
belki ;
bu yüzden bıraktım seni
34 numaralı durakta.

Gece gündüz misaliydik seninle
vakitsiz açmıştık gözlerimizi birbirimize
vakitsiz kapatmıştık
hiç karşılaşamamistik aynı gök yüzünde
birlikte bir yıldız alamadık avuçlarımıza
birlikte seyre dalamadık kız kulesini
- nerden geldiyse aklıma -
belki ;
bu yüzden bıraktım seni
34 numaralı durakta.

Tek buluştuğumuz yerdi Paris ,
bizi birbirimize bağlayan tek yer ,
ölmek istediğim yer ,
- beni atsınlar Paris'in koynuna
ölüyüm , gözüm açık
ne farkeder. -
dediğim yer ,
sen Paris'tin
ben aşk
belki
bu yüzden alamadım hâlâ yeni bir yolcu ,
bu boş hayat otobüsüne ,
Paris'in hatırına.