Parlayan Bir Çift Elmas Küpeydi İkisi

Parlayan bir çift elmas küpeydi ikisi
Biri kayıp...

Oysa
Gecelerden bir gece
Seninin diye
Bir tuğra basmıştı
Yüreğinin tam orta yerine
Renkli umutlar bağladıkları tellerle
Çevirmişlerdi bedenlerini
Birlikte
Sonsuza
Nöbet....

Sessizce bir rüzgar başlamıştı
Adını bilmediği
Tutmaya çalıştı elleriyle
Savurmasın daha da uzağa sevdiğini
Yoksa
Bırakmalı mıydı? Essin
Bedeninde saçlarında doyasıya gezsin
Alıp götürsün kokusunu yanına
Hızlansın
Buluşma vakti...

Yoksa bu!..
Adına
Ayrılık denilen rüzgarın ta kendisi miydi?

Öpüşler acı
Sevişmeler yalan mı? Olmuştu
Üstelik
O gecede inkardaydı
Yaşananları

Serseri bir tipi bastırdı birdenbire
Karlı yollarda
Hatıralar elinde üşüdü
Gelecek
Maziden yana taraf
Adı ayrılığa düştü...

Şimdi
Diğer tek de kayıp......