Parmaklıklar Ardından

Bir odada hapis kalmış mahkumlar gibiyim
Bakışlarım haykırıyor seni
Ne kadar kaçmak istersem isteyim
Demir parmaklıklar tutuyor ellerimi

Rüzgarın gürültüsüyle bir kasvet doluyor içime
Ayrılıktan bıkmış artık yüreğim
Bir tek sen iyi geliyorsun gönlüme
Ölene dek seni seveceğim

Güneş yavaşça yükseliyor ufuktan
Sana hasret bedenim ağıtlar yakıyor
Bir tek seni istedim hayattan
O da sen gibi, beni umursamıyor

Dinle şu zavallı ruhumun sesini
Serzenişlerim dağları aşmış
Çekmek istiyorum içime nefesini
Zavallı kalbim sızlamaktan halsiz kalmış

Her aşk acı çekmekmiş bilemedim
Günler kararmış ayrılık acısından
Senmişsin meğer sesim, nefesim
Haykırıyorum adını parmaklıklar ardından