Paskal & Eftelya

Eller ağıt yakıyor aşk'a ..
Yalnızlık parmak uçların da ...

Paskal ;

Bayatlamış yüzün de ,
Köhne evinin,
Çizgilerini taşıyor !

İhtiyar Rum kadın;
Eşlik ediyor,
Mezarı andıran evin,
Sahipsizliğine ...

Paskal pandomiması
Adı altında,
Gülümseme bırakıyor,
Geçimsiz yüzlere ...

Ve;
En meşhur oyunu haline
Geliyor!
Boyalı yüzünün takibinde,
Kendini asmış,aciz bedenin,
Dilini çıkartarak bakması,
Alkışlar ve kahkahaların gölgesinde ...

Eftelya ;

Yüzü,kendi aynası ..
Gözleri aşkken,
Binbir renk tablosu
Hayatı ...

Her akşam,
Paskal eğlencesi ...


Paskal'ın yüzünde,
Eftelya;
Acı bir gülümseme,
Yorgun yılların birikimi,
Yüzsüz bedenin,
Arsız sevgisi ...
Ve;
Geçmişe inat,bir u/mutluluktu ...

( Son gözyaşı ) ;

Paskal ;
Acıklı bir hikayenin,
Tebessüm bırakan yanı...
Son hünerini ,
Kendine sergilemiş,
Bir soytarı ...
Yine,
Dilini dışarıya bırakan,
Oyununun parçasıyla,
Gerçek bir intihar mahkumu ..
Herzaman ki gibi
Kahkahalar eşliğinde ...