Paslı Yalnızlıklar

Sorular biriktirdim sensizlik heybesinde
Cümlelerimin sonuna hep üç nokta ( . . . ) koydum
Bir umut geri dönersin diye
Virgüllerle ( , ) erteledim sensizlik tahtına çıkmayı
Sana dair parantezler ( ) açarak avunmayı denedim
Ama gel gör ki ; Bir türlü kapanmak bilmedi parantezlerim
Meğer ne çokmuş sana rağmen susmalarım

Çoğu zaman ünlem ( ! ) işaretine benzetirdim seni
Hep heyecan veren, Hep şaşırtandın beni
Ben ise iki noktaydım ( : ) her zaman
Hep açıklanmaya muhtaç, Yarım kalmış bir cümleydim
Ve bir türlü tamamlanamadan cümlelerim
Paslı bir yalnızlığa terk edilip gittim !.