Pastel Dokunuş

satırlarda alev alev sevda güncesi
akıyordu bir yıldız kayması hızıyla
takılıyordu zamanın kıvrımlarına
içimize büktüğümüz aşkın dünleri

hangi yıldızı soysak yaşamda
melankoli çıkıyordu eteğinin altından
ay'a küs ışıltısız gözlerimizden
kaçıyordu yaşlarımız durmadan

doyumsuz ve biteviye
arsız dudaklarıyla denizimizden
koyu karanlık emiyordu zamanlı zamansız
sünger sanıyordu kendini gece

med cezirdi elleri aşkımızın
uzanma ve çekilme aralığı kararsızlığında
kararlı duruyordu içimizde
yıllarca küllendiremediğimiz yangın

biliyorduk ne çözgüsü değişti ne atkısı
lâl ipliğiyle dokumuştuk yıllar yılı
susamadık geç vakitti vakit geçti
son bahar rengi ama sevda kumaşı
tenimizdeki ekime de çok yakıştı