Paydos Saati

Paydos saati, Kendine dönüyordu şair.... Utanıyordu elleri.. Şehrin elleri yerine.... Kırmızıya dönüşen yanakları.... Kimbilir utanmakta mıydı,yetişemediğinden? Ya da kızgın mıydı o kadına... sadece seyretti diye,olan biteni... sıradan insanların,sıradan bir günüydü işte... Çiçekleri solacaktı ellerinde tuttuğu... Görenlerinse,çoktan unuttuğu... Ortalık nergis kokacaktı.. Islak asfalta düştüğünden birkaç gün sonra belki.... Solacaktılar,O'ndan sonra.... Gerisini sorma şair.. Bilmiyorum ki nasıl olsa.. Sen şehrin ellerini tut Tut ve sakın bırakma! Belki ondan daha uzun yaşayacaktı şiirler,şairler,şehirler... Her sokağında ayrı bir giz ve izler taşırken zaman..... Sır olup, Göçüp gidiyorlardı ya hani.... Bizim sandığımız, bu dünyadan... O şehri viranda bıraktılar ya yalnızlıklarını... Onları sadece gittikleri parkta oturdukları son tahta sıra hatırlayacak... Ve gözgöze geldikleri o son kuşlar..... O parkta... Aldatmayı sevmediklerinden yazık ki.... Aldanmayı sevenler katılmayacak cenazelerine.... Yalnız birkaç omuz üstünde....

Islaklığına sarılıp toprağın.. Sonunda gözleri tam kapalı uyuyacak.. Huzurla.. İççekmeleri sabahçı kahvelerine bırakacak.....

harika bir şiir okudum

tebrik ederim arkadaşım

şimdi bulutlarda bir ağıt tükenen başlangıçların ortasında bıraktığı,

bir sevdanın türküsüydü onunla beraber giden yolculuk öncesi telaşlı bir hazırlığı andırıyordu,

Güzel ve acılı bir fotoğraf...En azından bulutlarda,en azından O'nu gözleyen kadının gözlerinde yaşayacak biraz daha... Şehrin ise çaresi yok ne yazık ki...O her daim bekler...Elleri,kolları bağlı.......Her daim tanık olmak ve birşey yapamamak zordur....Şehrin yerine atar martılar isyan çığlıklarını ve her camiinden okunan her namaz vakti....güvercinler secdeye durur,kimsesizler adına.......Şehri avutmak adına.....Bir yalnız bulut öper dudaklarından şehri.....Acısını dindirecek yeni rüzgarlar üfler soluğuyla...Bir yıldız düşecek olsa da gökyüzünden...erteler kendini sonraki zamanlara.....Sevgiyle😊😊😊👍