Peh Peh Peh!

Günlük mü tutsam ne, gün gün,
Aslında unutmaktan korkmuyorum.
Daha vakit var yahu hele bekleyeyim,
Bu günlerde belki sadece hiç kimseyim.

Gazete okuyorum, şöyle satır başları,
Eskiden diyorum, ne güzeldi arka sayfaları
Traş olmak, aynadaki şu buruşuk suratla,
Bir de tüm aklımdakileri yakan o kolonya!

Kapıya torba astımdı, bir çay, bir ekmek,
Kalkıp baksam, çay bana hatırlamak demek.
Akşam epey oturdum, karanlıktı oda, ev sessizdi,
Mır mır dolandı durdu, nerede şu hain kedi?

Aslında unutmaktan korkmuyorum,
Şimdilerde yağmur var artık, güzden günler, yağar

Anladım ki, öbür yanım, huysuz bir ihtiyar...