Peki Ya Unutmak?

Sen katilimsin benim!
Şşşt Katilimin sen olduğunu bilmesinler
Her sabah aynada göreceksin
Baharı beklerken sen,
Durup durup leşimi göreceksin
Hüzünlü geceler sıkarca bedenini
Vicdan azabı öğreneceksin
Erken sayılmaz ki geçen zaman
Geliş saatime yakın
Tir Tir titreyeceksin

Sol yanımdaki boşluğum
Kara günlerin üşüyen çığlıkları
Hoşluğum...
Her şeye rağmen hoş bulduğum
Harap mezarlıklarda
Yasını tuttuğum
Gülerken de unuttuğum
Yüksek dağlara haykırdığım
Unutulmaz düşmanım

Kimsesiz bir akşam...
Yorgun düşler
Evet, bitik öyküler
Bitmiş sevgiler
Zaten hak etmez kimse bu kadar sevilmeyi!
Hatta gözyaşı dökmeyi
Mutlu öykülerimizi
Bestelemeyi...

Birde mürekkeple değil
Alın teriyle yazdık sevgi dolu cümlelerimizi
Bağlandık ya hiç kopmayacak gibi
Anlaşılıyor ki
Kavuşmak imkânsız
Sevmek yasak
Peki ya unutmak? ...