Peltek Kuşlar Korosu
Merhaba Kuş Kalbim Rebecca
Markus’un uzak evlerinden füme kıyafetli
olanında
Beyaz bulut çocuklarının
Onun u l u y a n tırnakları t a r a f ı n d a n
R e h i n alındığı o e v d e ben de v a r ı m.
O füme kıyafetlinin i ç s e l odalarının birisinde
Korkmuş kalbindeki yaraları açan bir çocuğun
Ölü doğumunun içindeyim.
Dudakları peltek kuşlar korosunun çocuklarıyla
dolu.
Dudaklarımın donuk seslerinden hepsine
İ ç m e l e r i için su v e r i y o r u m.
Sesimle dolu olduklarını anladıklarında
Yukarı doğru göz kapaklarına kadar çıkıyorum.
Peltek kuşlar korusunun çocuklarıyla
Boş bir okyanusun henüz doğurmadığı
bebekleriyle
Kalbine yüzlerce şiir dökerek kirpiklerine pembe
yüzlü bir mucize işledik.
İşleme s e a n s ı bitince aşağı doğru yürüdük.
Burnundaki k ü ç ü k köprüsünün s o l tarafında
Kırık bir kemik parçasının ağladığını gördüm.
Kırmızı yüzlü bir u ç u r t m a çok süslü
Renkli ayakları ile etrafa melodiler yayarak
Gökkuşağı eşliğinde bir r e s i t a l veriyor.
Yüreğimi ona doğru çevirdim.
Burnu n e f e s alamayan bir ç o c u k için
R e n k l i ayaklarından b i r i n i verir misin?
diyorum
Elbette h e p s i n i feda edebilirim d i y o r.
En c a f c a f l ı renkli ayaklarından birini alıp
Küçük burun köprüsüne giydirdim.
Köprüsünün kırık k e m i k nefesi iyileştiğinde
Ç e n e hattından yan dikey olarak çıkarak
Orada ki yankı evine ulaşıyorum.
Sol kulağına dolmuş
Bir kaç mektup nakaratlarının işitemediklerini
Görünce onları alelacele teyelleyip
Çok sağlam bi ses tamircisine götürdüm
ve bıraktım Rebecca!
Tamirci hemen kulaklarının perdelerini
Yüksek sesli k ı z a r m ı ş bir notayla dikti.
Beni duyabiliyor musunuz? diyemeden
Mektup nakaratları k a l b i m i yakaladı.
Saçlarından geçen siyah yüzlü bir boyayı
karşıladılar.
G ü n e ş l e yanan y a n a k l a r ı n d a n
Alınlarına doğru kaydım Rebecca!
İçlerinden birisinin alnında tek bir tane
Boncuklu kırışık çizgiyi fark edince durdum.
Hemen
Jaluse’de Hanımefendinin botoks çiçeklerine
Bir dokunuş olarak k a y d e t t i r d i m
Alnındaki boncuklu kırışık çizgisini.
Oradan uzaklaştığımda
Yanaklarında bol ağaçlı o k y a n u s l u
D a n t e l l i hanımellerinin nakışladıkları
Güzel şık balkonlara açılan süslü kapıların
O muhteşem tanrı çukur balkonlarına ulaştım.
Orada rengarenk dönen uçurum gülümsemeleri
Gamzelerinde oturan Markus’tan saklanıyordu.
Saksılarında
Boy boy renkli renkli açan k u ş çocuklarının
Bulut görüntüleri olağanüstü görüntülere sahipti.
Her birini şiirlerimle suluboyalarımın nefeslerinde
Saklı tuttuğum gökkuşağına bandırdığım
Harflerimle besledim.
Öyle güzeller ki
Kalbim hepsini tarif etmeye yetmiyor Rebecca.
Tam kalbimi açan
Bi kuş bulut görüntüsüne uzanmak üzereyken
O füme rengi odanın tam ortasında bulunan
Kurumuş gökyüzünün tuvalinden Markus’un
uluyan tırnakları çıktı.
Kendimi bembeyaz kalbimden çekilip alınırken
gördüm.
Füme renginde sarkan pencerelerin koridorları
Hep soğuk ve karlı Rebecca!
Kar fırtınası yüzünden
Yüzüme ve mektuplarımı taşıyan karıncalara
ulaşamıyorum.
Markus’un iç dünyasının yüzümü ve karıncaları
Kaçırdığını biliyorum.
Ama ondan sakladığım üç dört kuş çocuğu
Ağzımın ortasındaki d u r a k t a oturuyor
O n l a r a kalplerin de y e t i m olduğumu
Ve y ü z ü n ü beyaz bulutların karınlarında
Yüzümde canlandırmak istediğimi i t i r a f
ettiğimde
K u ş çocukları ağzımda çılgına d ö n d ü.
Hepsi bir ağızdan
Ö p ü l e s i otopside, Markus’un dudakları
öldürücü
Ö p ü l e s i otopside, Markus’un dudakları
öldürücü diyerek
Birden çığlık atmaya başladılar.
Hepsi kanatlarını açarak içimin kanlı tabutlarına
Çığlık atan kanatlarıyla gözyaşıdüşürdüklerinde
Boğazımın çukurunda
Markus’un uluyan tırnakları bir kez daha çıktı.
Orada kalbimdeki yaralarımı y ü z ü m d e n
Yeniden açıp yırtarak
Uluyan tırnaklarında kimsesiz kalplerini arıyan
Yetimlerin yüzlerine yüzümün yarasını d i k t i.
Hepsini d i k i ş l i yüzümün yarısından asılarak
Zorla kalbimin üstüne uzandırdı ve oturturdu.
En küçük yetim kalpli olan
Kalbi yeşilmiş diye bağırdığında
Ağzımın içinden çıkan bir aşk örtüsü
Markus’un dudaklarına boyandı.
Onun tırnaklarının aslında dudakları olduğunu
Dudaklarına boyandığımda fark etmiştim.
Markus kalbinde
Uçamayan yetim çocukları dudaklarıyla
Avlayan kemik ressamıdır Rebecca!
Kalplerimizde kemiklerimizden yapılmış
Kimsesiz elbiselerimizin hepsi
Uçmayı öğrenmemiş yetim kuş kanatları.
Füme renkli evin her bir duvar taşlarının oyukları
Her zaman zifiri ve karanlık bulutlarla kaplı.
Peltek kuşlar korosunun çocuklarıyla
Hepimizin ağızlarımızda oturan kalplerimiz
Onun dudaklarında g ö m ü l ü.
G ö m ü l m ü ş ölüm elbiselerimizle
Asla ağaçlarda çiçek açamıyoruz Rebecca!
Göğün kınasına okunmuş allı morlu ninelerin işlediği
Beyaz bulutlara karışmış peltek kuşlar korosunun
A n n e l i babalı çocuklarının kalplerinde
Gökyüzü ağaçlarında m e l o d i melodi rengarenk
Ç i ç e k açmış elbiselerini a l ı p üzerimize bırakmayı
Ve bizi yüzümüzden öpmeyi sakın unutma Rebecca!
Yarındançok
Ölükoltuksıratı
Dikiş08:52’05’24
