Pembe Panjurlu Kapan

sen ucuna efkar iliştirilmiş bir kadeh şarap da olsan
ağzımda kelimeler var bilesin
söylesem
bir garip seni seviyorum özgürlüğüne kavuşacak
ama susmak yakışıyor delikanlıya
içeriye doğru atıp altını çiziyorum


yırtılan bir kağıttan yalan çıkmaz ama
gel gelelim bir şiir de etmez

umut peronda beklemenin adamı
umut keşkelere sürülen reçelin adı
umut ramak kalmanın yancısı
erkenden kalkıp gece uykusuzluğun arkadaşıdır


başımdaki ağrının da bir tatile ihtiyacı olmalı
ayaklarımı basan ateş attığım voltaya gaz vermemeli mesela
karnımdaki sancı bu akşam da tek başına takıl abi diyebilmeli arada

kırmızı bültenle aradığım çıkış arkamda işler çeviriyor
yalnızlığın çevirmene ihtiyacı var sanki
al işte ağlıyorum
yiyosa bunu kurut