Pencere Hikayeleri

aradığım tatlı bir sohbetti
sensiz, bensiz
öylesine sohbet etmek
bulutların üzerinde

bir ses
ben burada yokum diyor yine
çaresizlik mahkumiyeti bu cibinlik,
asırlardır üzerimde

kuru darağaçları dizi dizi
kurak topraklarında ömrümün
ne de hoş gözüküyor gözüme,
boynumda ilmikler

gözündeki bu hüzün
canımı yakar
tatlı tatlı
sonra bir gülücük ışıldar yüzünde

karpuz kabuğunu doldurmayan
çekirdekler çitlediğimiz
nerede o
pencere çıkıntıları

sen ben olamadım
yüzümüzde mührü
kara, kapkara yalnızlığın
ben sen olamadım

ne ki fırtınalar kopsa
bu çölde beyaz, pürüzsüz
iskeletler dans eder cillop gibi
hiç kımıldamadan

domates tarlaları
biber tarlaları
karpuz tarlaları
köylüler farkında mı?

benim gördüğümü
sen ne bileceksin
kırmızıyı göster bana
yeşili göster haydi

hasat zamanlarında
boğazlandı hep çocuklar
bilmem bu hayaletler
sahibinin farkında mı?

sen ve ben
iki çift lafı
bir araya getiremeden
dikildi bu elektrik direkleri

urfada bir zamanlar
serinlemek çatılarında ömrün
bak gün yine doğuyor nemrutlara
sensiz, sessiz sebepsiz

yıldızları sayarak
biter mi bu ömür
sağanaklar geçer mi
sırılsıklam

yine başladığım yerdeyim
korkular giderek büyürken
daralan bir çember
kaybolduğum dağlarda

sırayla attım yükleri
dalgalar çekerken içerisine
son kez bakıyorum
sanki ben bu sahillere

kurtuluş yakın mıdır
dersin
ümitler kesilirken
diri diri

belki de öyledir...
kimbilir?

19.07.2012