Penceredeki Kadın

Eski bir evin penceresinden
Eskimeyen umutla bekliyorum seni
Oysa seyretmedim gidişini
Belki de hiç dönmeyecek
Koşar adımlarla giden yüreğin
Ama olsun
Her saniye sensizliğe atan saate inat
Kısıp sesini,
Bekleyeceğim seni.
Ama biliyorum susturamam
Dakikada atmış kez
Hiç durmadan adını haykıran kalbimi

Eski bir evin penceresindeyim
Sen gidince herşey eskidi
Ve eskidi biliyormusun
Birlikte ilk can suyunu verdiğimiz menekşe
Hemde dalında
Usul usul yağan kar
Ve beklemekten eskittiğim pencereden
Destursuzca giren rüzgar
Daha bir üşütür oldu
Sensizlikten buz kesmiş yüreğimi
Ve biliyormusun sana benzetiyorum
Senin boyundaki tüm Sokaktan geçenleri
Biraz önce yine sana benzettim birini
Ama doğum gününde sana aldığım
O boğazlı kazağın aynıydı üzerindeki
Kazak aynıydı belki ama
Sen değildi içindeki

Eski bir evin penceresinden
Eskimeyen resminle bekliyorum seni
Saat sabaha yakın
Sanırım beş geçiyor sensizliği
Dönersen diye yaptığım çayıda içtim
Sensizliğin yanında iyi gitti
Artık biliyorum
Dönmeyeceksin
Ve biliyorum sevgilim/ olmayacaksın.
Zira rüzgar durdu kar'da bitti
Hatta sana bezettiklerim bile
Bir daha geri dönmedi.