Penceredeki Mutluluk

Hayatta hep bir penceredir mutluluk
Bir açılır bir kapanır ömür boyu
Sanırsın ki açılınca kapanmayacak
Sanırsın ki hayatta hep mutluluk olacak
Bir de bakarsın ki kaşla göz arası kapanmış
O zaman da açılmayacak dersin
Bir daha mutluluk uğramayacak
Bir daha da mutlu olunmayacak
Hayat bu açılıp kapanmalar arasında
Seni bir o yana bir bu yana sallarken
Atmış yetmiş koca sene geçer gider
Hem de bir göz kapatıp açımı sürer
Ecel gelip film şeridi akarken gözünden
Pencerenin ne kadar çok kapalı
Aslında ne kadar da küçük olduğu
Açıklıkların ise günlere sığdığı
Şimşek gibi çakar beyninde
O zaman gülümsersin son kez
O gülümseyiş ya pencerenin küçüklüğüne
Yada açıkken ki azlığınadır gülücüklerin