Perdenin Ardındaki Şiir

Gecelerde sancılandı dokunuşlar
Gurbet kuşları süzülürken koynumuzda
Ağır bir ses yayıldı tutunduğumuz hayallerimize

Yaralanan çocuklar emekliyordu deyimleriyle
Konuşmaktaydın,
sarsılan bir meşaleden yayılan alev ile
Uzaklaşalım korkuların kanlı girdabından
Ayağımız çukurlara girmesin karanlıkta
Sinsi gözler fırlamasın yerinden bağrımıza
Bir bahara çalsın
korkuyla uzayan saçların

Barbar savaşçılar kadeh tokuştururken hayalimde
Bir Çingene dokunsun omuzlarıma.
Ben yolsuz kalmışken


Endişeyle dalgalandı zincirinde soğuk
Sarsılası bir hal aldı içim
Benden uzaklaştı geçmişim

Gidenin arkasından düşermiş sonbahar
Mumlarım erirmiş,
ayak bileklerim dolaşırken birbirine

Gözlerin sanki bir ateş beni kendine çeken
Yarınsız toprak düştü bulutlara
Soyundu perdenin ardından şiir
Yok oluşunu çizdi düş ressamı
Bahar olup karıştı gökyüzüne.

Bir çocuk emekleyecek huzurunda
Bir rüya uçacak çocukluğumuza.
Kaygısız yıllar düşecek kirpiklerine
İç çekip düşüneceksin
Gözlerin yırtık bir çarşaf
Ellerin günün gizine saklanan bir şamdan

Riyakâr uçuşlar dolanıyor göğümde
Senden uçup gidişimle
ışık içinde yürüyor labirentler
Yanı başımdaki haylaz çocuk
oyuncağında buluyor gözyaşlarını
Üşüyor gözleri bulut bulut yüreğiyle

07 ŞUBAT 2012