Pervasız Ukala

Almışsa eline bir kalem kendini bilmez 

Sanar mı zihninin mürekkebi tükenmez 

Oldum diye methiyeler sıralarken 

Kırık kalemi ile üslubuna yön veremez !

Sanma her eline kalem alanı şair ruhlu

Görev bilir kendine verilmiş amade lütfu

Mürekkepi çöp olanın zihni karanlık

Binlerce kalemi olsa , yazsa düzinelerce satır

Tek bir beytime olamaz muktedir

Ket vurmaya kalkar zihnine herkesin

Kalemine güvenmeyenin mürekkebi olur fena

Akar kokar da karalar bir kaç satır

Noktası virgülü bilmem,

Sonra kendini oldum sanır

Temenni eder ki duyulsun kendine saygı

Kalemi dahi isyana kalkmış, kendinden bir haber

Tepeden bakmak melekesi olmuş

İçinde amansızca bir kaygı

Haddini bilmez sanki imla klavuzu

Kelimelere savaş açmış derbeder

Sanma ki zihnime vurdun pranga

Kabul edelim yegane değil bu mecra 

Göçebe misali sürgün kalemi sürtük

Üstüne vazife edinmese haşa ki haşa!

Her söylemi öylesine pervasız, öylesine ukala..