Pesimist Şiir
“Memento Mori”
hayal dediğin
kanatları demirden ilham perisidir aşikâr
kanatları vardır ama
- hem de öyle böyle değil has paslanmaz çelik ağır mı ağır -
alır seni uzak hayallerin diyarına bırakır da
ağırdır konmasını beceremez
yerden kesip ayaklarını
tepe taklak bırakır gökten yere seni oy
nasıl sürünürsün
nasıl sürünürsün
nasıl
geri dönmek için vay
"bilse bilse allah bilir"
kemikten asma köprüleri vardır hayatın aşikâr
hep sarsa sarsa
hep takırdıya takırdıya geçer üstünden insan da
sarsa sarsa
kefene sarar seni önünde sonunda
bir bakarsın ki her şey yalanmış hey
nasıl pişman olursun
nasıl pişman olursun
nasıl pişman tüh
"bilse bilse vicdanın bilir"
sonra
bir bakmışsın
kağıttan mı yapıldım hayat
habire beni katlayıp katlayıp durursun
bir yanım halay yeri
her yanım tıka basa er meydanı
derken bulursun kendini ahh
nasıl haset edersin
nasıl haset edersin
nasıl haset off
kağıttan gemiler batsın diye
beddua etmek de günahtır
edemezsin bıy bıy bıyy
"bilse bilse dilin bilir"
mesela
kuşlar bilmez neden uçtuğunu
biz mutluluktan
ya da ne bileyim
özgürlük falandan uçtular zannederiz
ama onlar yaşamak için uçarlar sadece
uçarlar işte sadece uçarlar
uçarlar uçarlar uçarlar
çünkü uçmazlarsa ölürler
aşk da böyle bir şey işte vah
kuş olup uçmayı isteyip
yere konunca ölümle burun buruna gelmektir aşk
çünkü önünde sonunda
yalnız yaşar yalnız ölür insan offf
"bilse bilse bir başına kalan kalbin bilir"
en sonunda
sağlığında yüzüne bakmayanlar
dağlardan toplanmış çiçek bezeli çelenk gönderir cenazene
çıplak kalır dağlar
toprağa konduğun gibi çıplak
"bilse bilse ruhun bilir"
hasıl-ı kelam ve hassaten
şu konar göçer hayatta
haslet ile hasret arasındaki o incecik
o küçücük "l" ve "r" harfleri kadar incedir
var olmanın ağırlığı
"ben dahil kimse bilmez"
...
