Piknik

bir karaçam ormanında gözlerim gezinmekte

ufacık bir alan ve çimenlik üstü muhabbetlerdeyiz senle

uykun kirpiklerin yerine bir çam altı salıncağında

gitmek istediğin yer uzaklar yerine kendinsin

kendine kalmak için bu ormana gelmişsin

hayalin sırası değil diyorsun

rüyamı resimle bana

elimin uzanamadığı yükseklere koy başımı

dinlemek yerine görmek istiyorum yaşadıklarımı

salla durmadan salla beni

bir kış bir sonbahar geçsin üzerimden

üzerime dökülsün yıllar gibi pişmanlıklar gibi iğne yapraklar

dudakların kağıt olsun yazılan, ellerin düşler olsun dokunan

of larını içine çeksin ağaçlar ve kabukları kabarsın kahkahalarından

dalların arasından süzme yapsın hüznün

kurdun ağzındaki maralın feryadını dinle uzakalardan

ve kurtar kendini yanımda olmaktan

.....

ırkı soyu sopu nedir bu hayallemenin

yeşili kaçırmış elimizden rüzgarı makaslamış başımızdan

ne ekmek ne de reçel tadı var kilimin üzerinde

karınca yolu kadar kalabalık değil soframız

en ucuzundan bir hikaye yudumlamaktayız