Pişman Edersin

Nasıl dünyasın sen?
Kimsenin aklı ermez,işine,
San ki; örümcek ağıyla örülü,
Kapalı kafessin.
Doğarken ağlatır,
Yaşarken bıktırır,
Ölürken,
Ağlatırsın..
İşte,
Bu senin eserin.
Bazen verirsin,
Sevinç, neşe.
Bazen verirsin,
Acı, keder.
Bir ağlatır,
Bir güldürür,
Bir aldatır,
Bir öldürürsün.
Bir sevgi verir,
Aşık eder,
Bir hasret verir,
Ayrı eder.
Bir yuva yaptırır,
Sevindirir.
Bir yuva yıktırır,
Baykuşlar öttürürsün.
Bir türlü aklımız ermez,
Sırrına.
Nasıl olsa,
Yalancı dünyasın.
Kimler gelir,
Kimler göçer.
Kimler sever,
Kimler vazgeçer.
Herşey birer birer,
Kaybolur,
Anılar,
Nihayet,
Birer öykü,
Birer hikaye olur.
Genç demez,
Çocuk demez,
Yaşlı demez,
Yazık demez,
Acımazsın.
Gözyaşlarına hiç aldırmaz,
Pusulayı imzalarsın,
Birer birer.
İşte senin halin bu.
Doğarken ağlatr,
Yaşarken bıktırır,
Ölürken ağlatır
Nice nice işkenceler,
Mücadeleler,
Çözülemeyen bilmecelerle,
Neticede,
Doğduğuna pişman edersin,
Bin kerre!