Pişmanlık

Bitik mumlar ardında rasladığım
Yitik düşlerimin ;
U/mutsuz ve can acıtan bakışları
Korkutur oldu ruhumu .




Ateşin içinden geçerek
Zihnime dökülen harfler kadar
Yıprandı bu gönül . . .



Yangından kurtulmuş
Kimsesiz kız çocuğunun çığlığındaki
Yaşıyor olmanın pişmanlığı
Bu kadar acıtıyorsa ruhumu

Ve;

İçimdeki çocuk pişmansa yaşadığına ,

Binlerce kez şük'retmeli

Can verene !

Pişmanlığımın kimsesizlikten olmayışına .