Platonik Sürgünüm

Bir bedende oluşan
Yalnızlıkla sürgününün
Gözyaşlıyla boğulan
Hüsranıydı gününün

Acıyor içten içe
Görüyor onu gece
Okuyor hece hece
Sarıyor üşüyünce

Mas mavi gözlerini
Denizden çalmış sanki
Mavide kalmış adı
Dokunsa ağlamaklı

Duymazki çağrıları
Görmezki ağıtları
Bilmezki o acıyı
Bendeki platonik bir sızı