Portreler Ve İnsanlar

Anlamasına anladım da dostum...
Seni bana yollayanlar bilirler ki,
Ben öyle gelişi güzel portreleri biriktirmem.!
Bak...!
Kimisi pul biriktirir, kimisi para,
kimisi de kartpostal...
Ben yıllardır acıları biriktirir,
onun koleksiyonunu yaparım..
..../
Sen şimdi diyorsun ki, bana bu acıları göster...!
Sen bilirsin dostum...!
Umarım beğenirsin..!
....../
Bak ..!Bu...!Günsüz doğan, parmak çocuk,
Annenin bakamayıp, nene eline bıraktığı saatler...!
Aynı O annenin Alamanya ya gittiğinde,
gözyaşlarını içine akıtan çocuğun gözyaşlarını gösteren portre...!
......./
Bu portre bir çocuğun köyünden koparılıp,
şehirde beton yığınları arasında, verdiği çileli yaşam portresi...
...../
Bu fotoğraf özel....!
Bir askerin, asker dönüşünde nişanlısından,
geriye kalanları aldığındaki duyduğu sonsuz acının,
yüze vurduğu saatler...
...../
Bu portre..!
Kişiye özel...!
Dost bilip, gövendiğin kişinin,
ardından vurduğu saatlerde çizilmiş...!
...../
Bu fotoğraf...!
Kucağında şehit düşen arkadaşının,
acısını yüreğinde duyan devrenin, yüzüne yansıyan kareler...
.../
Peki bu üzeri beyaz örtü ile kaplanan,
tozlu portre nasıl bir şey...!
O Portre mi !
O portre..!
önemsiz, değersiz!..
Sevipte sevilmeyen,
aldatılan yıkılan, çaresizce aşkları hazat mezat satılan,
şiirleri beş para etmeyen bir şairin hüzün dolu tablosu...
..../
Şimdi hangisini satın almak istersin..!
Dur gitme kardeş...!
Bak..! Beğenmedi isen yakında,
bak sana söz.. Bulabilirsem eğer...!
savaşların olmadığı,
sevgililerin terk etmediği,
aşkların pazarda satılmadığı,
dostlukların,
çıkar uğruna, ayak altına alınmadığı ,
bir mutluluk tablosu bulabilirsem eğer...!
Onlarında kolleksiyonunu yapmak isterim...
Sen şimdi git...
O zaman gel...!


......./


Çobandan sevgilerle...