Poyrazin Türküsü 4 Ölüm

İntihar çiçekleri açıyordu kayalıklarda
Akşam ne kadar erken gelmişti
Suskunluklarıyla

Yaprak kımıldamıyordu tepelerde
Çığlıklarını saklamıştı martılar
Pus vardı

Durdu uçurumun başın da adam
Saatlerce kendi cesedine baktı
Yakamozlara karışıyordu kanı

Söylediği şarkılar geldi aklına
Okuduğu şiirler
Denize kıyısı olan bütün şehirleri
Ateşe verdi birer birer

Uzak hayalleri vardı oysa
Aydınlık bir resimde gülecekti
Ağlamadı
Sürükleniyordu cesedi
Bir denizkızının kollarında

Son kez baktı gökyüzüne
Yıldızlar bir daha bu kadar parlamayacak
Yağmur olup hiçbir şehre yağmayacaktı
Usulca yürüdü karanlığın için de
Üşümeye başlamıştı

Yaprak kımıldamıyordu tepelerde
Evler kapattı ışıklarını
Derin bir uykudaydı deniz
Bir daha esmeyecekti saçlarında
Kuzey rüzgarı