Prenses

Yağmurlu bir ilkbahar günüydü,
Gözlerin hissettirmeden ruhuma süzldü.

O sabahın gecesine ay doğmadı
Seni gördügüm durakta nöbetlerim başladı

Her gün saat yedi'yi çeyrek geçe
Okula giderdin lacivert bir etekle

Evden çıkınca seni ilk ben görürdüm
Elinde kitapların yüzün yerde yürürdün

Sokagın köşesini öyle bir dönüşün vardı
Tutulurdu dilim yüreğim yerinden kopardı

Bir sokagı geçince ötekine koşardım
Yarabbim ne ümüitssiz bir sevdaydım

Öğrenmiştim okulunu parkın karşısında
Bense her gün parktaki banklarda

(y.e.a)