Pres

Duvarı yanaşıp küçülen odam;
Ruhumu presle her an sıkıyor.
Ordan alçalarak çöküveren dam,
Sevdamı dar bir kümese tıkıyor.

Ey mavi gökyüzü küçülen dünya!
Ruhumu ezemez ağır yüklerin.
Eğer son bulursa bu acı rüya!
Bil ki bayramıdır kötülüklerin...

Doktor doktor dolaşan ey sefil insan!
Buldun mu ruhunun derdine ilaç?
Ruhun teneşirde çekiyorken can,
Ya sevdanla gömül ya da göğe kaç...

Âşık olan ruha hüzün yaraşır.
Hüzünle devinir aşk denen deniz.
Söküver kalbini çırpınsın pır pır;
Sudan çıkan balık gibi nefessiz.