Pusuda

Asılı kaldı kar kokusu havada.
Yağdı yağacak derken;
Saldı soğuk nefesini,
Soludu nemli nemli,
Döktü gözlerindeki incileri...

Öte yandan
Ayaz vururken sabaha,
Bulutların ardında güneş,
Beklemekte,
Pusuda...

Ve sen habersiz
Yeniden doğarsın bu sabah.
Sarılırsın
Karın beyaz masumluğuna...
Saklarsın anılarını,
Gömersin karanlığa
Ve gerinirsin,
Açarsın kollarını,
Uzatırsın
Beyaz saçlı sabaha...

Anlık mutluluklarla sevinirken,
Güneşin soğuk yüzü yakar,
Gelir alır masumluğunu senden.
Kalırsın çaresiz...
Dost edinir,
Beklersin geceleri sebepsiz...

Daha kaç sabah gömeceksin?
Gömsen de yine gidersin.
Gidersin her gece ziyaretine,
Bir kez daha kazarsın karanlığı,
Çıkarırsın ellerinle, alırsın
Koyduğun yerden anılarını...

Yatarsın usulca,
Süzülürsün anıların kucağına...
Unuttum,unuturum dersin ama
Düşünceler yine çıkmazda...
İsteksiz,
Kaçsan da,
En sadığı olsan da...
Kabus uykularında,
Öfke gecenin soluğunda,
Bekler,
Pusuda...

Savrulurken acıların rüzgarında...
Yakıcı bir ıslık kulaklarında.
Alıp bir tutam umudu,
Siper edersin acılarına...
Ama ne yaparsan yap
Hüzün bekler yine omuzlarında,
Tünemiş,
Pusuda...

Mutluluğun tadı kalmış damaklarında...
Eski bir sevdanın izi donmuş
Dudaklarında...
Konuşursan kaybolacakmış gibi
Kelimeler düğüm düğüm,
Sıralı boğazında...

Sen hasta,sen çaresiz...
Debelenirken yaşamak uğruna,
Düşmüş kolların iki yana.
Mutluluk elinin altında ama
Ölüm bekler seni
Kapı aralığında,
Pusuda...


Yasemin Elmas
2008 / Ağustos