Pusuda Suskun Gece
Söndü tek tek lambalar karanlıkta tüm şehir
Neye gebe bilinmez pusuda suskun gece
Kimi tatlı uykuda kimi çekerken kahır
Kapalı hanelerde yaşananlar bilmece
Odamı adımlarken bir ileri bir geri
Koptu içimde çılgın fırtınalar boranlar
Yıldırım düştü gönle duman kapladı seri
Yârinden ayrılmayan bu durumu zor anlar
Yağmurla sırıksıklam ıslanan Ankara'da
Sokak sokak dolaşıp aradım izlerini
Yüreğimde açtığın onulmayan yarada
Hiç sönmeyen ateşin külledim közlerini
Seller gıpta ettiler gözümden akan yaşa
Belki bir umut diye sağa sola bakındım
Bedenim yaşasa da ruhum döndü naaşa
Bu gece ben ölüme nefes kadar yakındım
Ayrılık koyu acı hasret içimde sızı
Biterken kara gece çekilmez oldu ayaz
Gönül bu söz dinlemez isterken imkansızı
Olmayacak dualar dilimde bitmez niyaz
Kalmadı yüreğinde aşktan yana bir seda
Gelmişti yolun sonu farkındaydı Nilüfer
Tek başına kalsa da sevgine olmaz geda
Dönüşü yok gidişin kararlıydı bu sefer
tebrikler sayın nilüfer sarp başarılar diler saygılar sunarım...
..hiç beklemediğim bir anda plansız proğramsız ankara kalesi'ne gitmiş gruptan ayrılmış tüm kaleyi gün boyu gezmekten kaybolmuştum çıkrıkçılar yokuşu kalabalığından farksız binbir renk ve dünyanın içinde ne zengin hikayeler yatıyordu hiç birini yeterince okuyamadık...şiirler de böyle şehirden şehirlere sahillerden sahillere atar insanı ..
Özlem, sitem, hüzün harmanlanmış şiirde, Şair içinde bulunduğu ruh halini nefis ve akıcı bir dille kaleme almış, okurken insanı etkiliyor, ve seslerin kulakta bıraktığı harika tını da çok hoş; Nilüfer, sevgil şairem; Heceyi ilmek ilmek dokumuşsun yine, titiz ve duyarlı bir şekilde duygusal yoğunluklu bu şiirini okumaktan büyük bir keyif aldım.. Kutlarım... Selam vesaygılarımla...