Rabia ? Alınyazım

alnımın çizgilerini dolduran kara yazı
tut ki bir nokta koydum sonuna
senin rengine inat,
kırmızı bir kan damlası

tut ki bir kalem çektim üzerine
sildim seni...
bitirecek misin bir fani pahasına,
bu ölümcül dansımızı...





ah Rabia!

kimseye minnet etmedim ben
kaldı ki alınyazıma,
asla!
satır başlarında sana dair hevesler,
ve sonrasında hep keder yazılsa da...

bulamaz mı sanıyorsun beni ecel,
umutlarım saklanmışken karanlığın ardına...

sensizlikten başka hiçbirşeyden korkmuyorum ben
hem zaten,
korksam da ne farkeder...

düş kafeslerime hapsedilmiş imgeler
sana çoğu,
bana yokluğu kalmış mutluluğun...

sen hayatın koynunda keyfe keder,
benim ise,
ruhsuz sevişmeler tek sahip olduğum...

sen her zamanki kadar doyumsuz,
benim ise,
bir lokma sen kadar tokluğum...

ah Rabia!

ayrılığa meydan okusam da
sevdaya diş geçiremedim ben
satar kurtulurum ruhumu karabasanlara
tükenirim can suyundan bir yudum içemeden...