Rahat Verin Artık Bana/Anılar

Yatağımın kenarında,usulca uyuyan anılar,
Ne olur gidin artık,rahat bırakın hislerimi,
Çıplak tenime sertçe vuran,kış yağmuru...
Sen şahitsin ki,ben biliyorum...
Gecenin en kör zamanı,gelip boğacaklar beni.

Artık vazgeçin,perdelerimi siyaha boyamaktan,
Yok olunda kurtarın beni,yaşanmamış yaşanmışlıktan.

Kurcalamayın ikide bir,zaman denen kasvetli mereti,
Bari onu kendi haline salın...
Salın da,akıtmasın hızlıca akrepten beter zehrini...
Böylece...
Onsuz geçen her an,acımasızca yaşlandıramaz kalbimi.

Elinize ne geçiyor zaten,şu yıkık halimle,hiç anlamam,
Sanki beni nüfustan silmişi,hiç unutturmamak çaban.

Diz çöküp yalvarıyorum,el etek çekin benden,kalbimden,
Beni artık,aynı riyakar gözlerle karşı karşıya getirmeyin,
İzin verinde çıkartayım artık onu,düşlerimden,hayallerden,
Unutabileyim birde,vefasızlık timsali silüetini...

Gerçek şu ki,siz asla çekip gitmeyeceksiniz...
Her gün onu bana hatırlatarak....
Küçük dünyamda bu ruhu,acımasızca ezeceksiniz,
Tükendiği an da vakti ömrümün...
Kalbimde bir yara,aklımda tek kişi...
Hep birlikte benimle,göçüp gideceksiniz.