Rakkase Ölüm

Gecenin yorgun gözlerinde
çizilen bir silüet
derin ve suskun
gökkuşağından alınan renklerde
saklı bir imge...

Zehirli dillerden muzdarip
utanır zaman
sızısı çöl sıcaklığında
gözyaşları kum üstünde
yol alır...

Tek özlemi
yeniden çocuk olmak
masum gülüşlerinde tutsak
düşünü kurmayı unuttuğu
masallarda uyuduğu
kendinden uzak
çocuk...

Anne türküsünde
yazılan kaderi
huzurda huzur
kat kat fazlası her defasında
yudumlasa
dökülen çil çil acılara inatla...

Ve sonunda
bir hikaye olsa
martıların yüreğinde sarmaş dolaş
rüzgarların kısık sesinde kelepçeli...

Ah
işte o an
duyulmaz avazı
bağrı açık bir toprağın
kavruk dudaklarında
pay edilirken rüyası

Şimdi
herhangi bir ölümden uyanıp
garba yol alır
cesedi kum üstünde