Rengi Soldu Düşlerimin
Önce rengi soldu düşlerimin
zamanla hatıralar silindi bir bir
estiğinde ruhuma yalnızlık rüzgârı
mavisi kayboldu tüm denizlerin
Yağmurdan kaçmaz olduğunda bir çocuk
kalanlarını alıp gülüşlerimin
martılar gitti sonra bu şehirden
peşi sıra son seferine çıkan o köhne geminin
Geldiğinde yüreğime beşinci mevsim
kanatları liğme liğme oldu
sonra umarsızca yıkıldı ne varsa
ışıkları söndü ateş böceklerinin.
İstanbul/04
Neden şiir
Evet şiir içinde yeni bir dünya kurmak Aklımın içinde yeni bir dünya olmak Her yerini yeniden yediden yetmişe İnişinden yokuşuna hepsini birden İnşa etmek için şiir denen sözdeyim
Yalnızlarımın kaybolduğu deli bir orman Kuru kalabalığın yeşerdiği mutlu bir patika Ve ben bu hengamenin baş mimarı Şairlik olmazsam gerçek dünyam içinde Yıkılmış bir duvar dibinde Son nefesini veren bir garib dilenciyem
Kaçmak en güzel limanların olduğu kıyaya Belki hiç var olmayan tesellilerin ülkesinde Bir padişahın fermanına basılan mühürde En güzel bir anı olmayanın olduğu anda olmak İspat etmek yarına ve yeniden var olmak Yazmak yazmak şiir denen hayal içinde Yol almak ve kendi bilinmezliğinde kaybolmak
Gitmek kimi zaman Sonunu bilmediğin Maceraların kahramanı olmaktır, 👍👍👍👍👍👍
yüreğine sağlık abim
👍👍👍