Renklerin Aldanışı

Yeşil,
Sayısı gizemli bir dünya savaşının
En kuytu sığınağı;
Barut yerine hüznün dolduğu bir kovanın
Saplandığı çelik duvarlardı.
Zamanın izafî çıkmazlara girdiği
Huzurun,
Kıtalararası füzelere yüklendiği
Duyguların,
Üzerine güneş batmayan
İkircikli rüyalara saplandığı
Bir var ve bir yokun arasında
Mühürlü bir pandora kutusuydu.
Yeşil,
Ömür boyu süreceği umulup
Bir umutsuzluk fırtınasının
İki tıknaz öküz boynunun
Üç gecenin
Ve
Dördüncüsü hayali bir pis bıyığın olduğu
Beş kumar masasının kırık zarıydı...

Beyaz,
Bir gelinliğin dantelli ve şık
Gece yarısı yağan karın
Soğumuş nefes titretişleriydi.
Kendini
En güzel hayallerin
En büyük başarıların kisvesi altında
Cürretkar kırıtışlar eşliğinde
Kimsecikleri düşünmeden sergilemesiydi.
Beyaz,
Çoğu zaman kimsesizlikti.

Sarı,
Sadece sarıydı...

Kırmızı,
Hemnefes bir bedenin
Arzu dolu utanmazlığıydı.
Bir çocuk hasretinin
Bir aile birlikteliğinin
Ve
Sorunlu bir evliliğin
Tuvalet deliğini varlığıyla ve zorluğuyla şereflendirdiği
Ümitvar bir sırıtıştı.

Mavi
"Kendi söylemiyle"
Umuttu...

Gri,
Bir körün farkında olmadan gördüğü
/kim bilebilir?/
Hayat gibi,
Acı gibi,
Karmaşa gibi bir gerçekti.
Zordu gri
Çok zordu
Bir ikizler burcu kararsızlığının
Tavana çakılmış bir gaz lambasının
Ve
Yerin dibine giren bir tabutun
Birer tümevarımıydı...

Ve siyah,
Bütün insanlığı bir kalbe toplayıp
Bütün zindanları ateşe atıp
Bütün ziyanları allayıp pullayıp
Bir damat gururuyla
Ve
Bir düşman kızgınlığıyla
Hayatı ve ötesini öteleyip
Sadece acılarına mahkum
Tüm renklerin
Hastalıklı ve sakat
Gece yarısı analığıydı...

Tüm renkler sadece
Siyaha aldandılar...