Resmi Olmayan Kimlik

Resmi olmayan kimlik gibiydi yürürken,
Yalancı duyguların kumaşından elbisesi,
Uzak olduğu doğruluktan dem vurup,
Düğmesini ilikliyordu içi boş hayatının.

Gururu köselesi olmuştu ayakkabısının,
Onun için doğruluk cüzdanda saklıydı,
Belli ki unutmuştu nerden geldiğini,
Birbirine karıştırmıştı insanla koyunu.

Hayasızlık merkebinin yelesini sıkıca tutup,
Sebebsiz ayrılıklar kusuyordu konuşurken,
Yokluğunun intikamını alıp etrafındakilerden,
Tenha kuytularda yaşıyordu asıl gerçeğini.

Sınır tanımıyordu madalyon yaşantısında,
Çiçeği severken kalpleri çiğniyordu acımasız,
İnsanlara terbiyenin adresini gösterirken,
O cünüp düşüncelerin adresinde oturuyordu.

Dünyanın sadece kendisi için döndüğünü zannedip,
Yalancı duyguların adımlarını sayan bu karaktere,
Yoksulluğunun çobanlık zamanları bile küsmüş,
Belkide geçtiği zoğur bile utanmıştı köprü olmaktan.