Rev/a

_ nice eylüllerinde bu şehrin
bu meydandı korktuğum kör lambaların sarı sisinden
ve loş aydınlıkların puslu gecelerinde

ucunda uçurtmaların takıldığı elektrik direkleriyle
bacalarında leylek yuvaları havagazı fabrikasının
ulus/a kadar
karşısında bir köprü var artık viyadük timsali
araç kuyrukları korna seslerinden rahatsız kaleye uzanan
ve bir de çirkin yeşilden yapılma uyduruk ikinci bir saat kulesi

o hiç bilmez suçluluğu
çünkü ulucan avenesi var hâlâ meydanın orta yerinde
ve gözümün önünde darağacının uzayan gölgesi
bir dal kurumuş nesteren ağustostan kalma müzesinde
nice günışığımı kıran bir türkü müydü o
sessiz adımlarda omuz omuza yürüyenlerin ayak seslerinde

_ bırak beni bu rüzgârların içinde
yaratıkları örten
yıldım artık bu yenilgiden

ve bir utku var biliyorum tâ uzaklardan seslenen
sarı gün ışıklarıyla
masmavi gökte güneşe gizlenen
deli bir sağnakla yağmak isteyen Anıttepe'den
orada özgür bulalım kendimizi diye
rev/a mı bu talan

elçilik
oyun parkları
falan